yeni nesil aşklar

eskiyi özlemle aratır.

daha iyisini bulana kadardır.

sevmedim ilk çağlara dönelim ruhumun diğer yarısını bulamıyorum.

büyük bölümü, adına aşk denen anlık zevklerden ibarettir.

efil efil yapmacıklık kokar. evet 3 senedir bu sebepten de yalnızım.

am

duygu yoğunluğu olmayan aşklardır.içinde hep bi eksiklik vardır.samimiyet yoksunudur bu iliskiler. eğer eski aşklar isim yazılı olan oyalı mendil ise günümüzdeki aşklar islak mendil olurdu. şöyle ki ; hepimizin evinde o bahsettiğim oyalı mendillerden bulunur.belki bir şiir kitabı'nın içinde belki bir günlük.yani temeli sağlamdır. bide islak mendili düşünün çoktan mammak çöplüğünü boylamıştır.

içinde aşk olmayan aşklardır.

âh! âh ki ne âh! öyle çirkin ki bunlar. hoşlantıyı âşk sanıp bir ilişkiye başlıyorlar sonrası bir hiç. birbirlerini hiç tanımadan bir yola baş koyduklarını zannedip, iki-üç hafta birlikte olup, fotoğraflar paylaşıp, daha sonrasında en ufak bir kavga da bahane ile biten ilişkiler yeni nesildir. 'âşk' kelimesini kirlettiniz be, yeter.

Erkekler; kendi ayakları üzerinde durabilen, iş hayatında başarılı, kendi kendine yetebilen, anlayışlı, sevildiğini hissettiği, eğitimli, kültürlü, zeki kadınlardan hoşlandıklarını söylerler ama aşko, kuşko konuşan, kedi gibi mıyıldayan, iş okul bilmeyen, cazgır, her konuda yaka silktiren şımarıklığı olan ve tek hedefi kocişinin aldığı koltuk takımı, altın takılar olan kızların peşlerinde köle olurlar. Kadınlar; kendine yetebilen, özel hayat ile iş hayatını bir arada götürebilen, kendisine bebek gibi davranan, yerinde şımartan, kültürlü, zeki erkeklerden hoşlandıklarını söylerler ve arkalarında güvenebilecekleri bir duvar olmalarını isterler ama ne hikmetse baba parası yiyen, ortamlardan ortama akan, gözleri fıldır fıldır dışarıda olan, en ufak şeyleri sorun edip problem çıkartan keko tipli erkeklerin peşlerinden ayrılmazlar. Bundan dolayıdır ki yeni nesil aşklarda ne istediğini bilen insanlar her zaman kaybediyor. Kararsız, duygularından emin olmayan ama yaşamaktan da geri kalmayan insanlar tarafından eziliyor. Aşklar dizi ve filmlerdeki kadar masum değil artık.

Zaten aşklar hep yalan dolan Sonu hep sızı hüsran Geriye kalan ardından yalnızlık olsa da

Yeni nesil diye bir şey yok bence ya. Aşk her nesilde ortak dili bulabilmek gibi geliyor bana. Yani aşko kuşko kızla, baba parası yiyen çikican da aynı dili konuşuyorsa yaşasınlar aşkını abi. Bana normal gelmez ama aşk değil mi bu şimdi? Ben mesela online platformlara aşırı önyargılıyım kesecem kendimi bu konudan ötürü. Ama sosyal medyadan tanışıp, cidden çok şeker ilişki yürütenler de var. Ortak dil, birbirini besleme ve alan tanıma. Sevmekten korkmama, taktik yapmama, bir gece vakti mesela ansızın görmek isteme, ya da aniden sarılması gelme. Haksızsam biri beni yorumlasın :(

aşk var mı bilmem ama en aşağı nereyse tam olarak orada

şimdiki sevdaluklar hep kakara kikiri :d

İçinde sevgi, saygı, merhamet ve dostluk gibi aşkın içinde olması gereken şeyleri barındırmayan bir aşk biçimi. Aşkın adını bari kirletmeyin bee...

başlığı görünce aklıma siyaset sosyolojisi hocamın dersteki bir isyanı geldi. "Şimdiki sevgililer kafelerde yan yana oturmaya çok meraklı. 'e ama hocam sarılıyoruz' diyorsunuz ama mal gibi boş boş karşınızı izliyorsunuz. Biz zamanında sevdiğimizin yüzünü görebilmek için karşı karşıya otururduk ve sussak bile birbirimizi izlerdik. Her zaman konuşacak değiliz ya, bazen de susmamız gerekirdi. Şimdi? Konuşsan da sussan da karşıdaki duvarı ya da gelen geçeni izliyorsunuz sebepsizce. Ben buna hiç anlam veremiyorum." Alakasız bir şekilde bu konuya girmişti ve sınıfı etkilemişti galiba... Arkadaşlarım artık yan yana değil de karşı karşıya oturduklarından, sebebinin de bu hocamız olduğundan bahsetmişlerdi hala da arada bahsediyorlar.

nesilden ziyade her gün hatta her an hayat şartları, çağın getirdikleri veya götürdükleri sürekli değişim halinde, dolayısıyla "nesil" dediğimiz kişilerin aşka bakışı, ilişki tarzları, fikirleri elbette bir önceki nesille ya da sonrakiyle aynı olmayacak. misal yeşilçam tadında bir örnek verelim, 60larda 70lerdeki bir adam tabi ki mahallenin en güzel kızına aşık olacak, onun üzerinden hayaller kuracak çünkü gördükleri sayılı, yaşadığı hayat şu ana nazaran sınırlı. yani en azından bize hep böyle saf temiz anlatıldı, o adam hep o tek kadına takıldı kaldı. şahsen ben "ruh eşi" kavramına çok inanıyorum ve belki de bu adamın ruh eşi bambaşka bir yerdeydi ama hiç tanışmadılar. şu anki nesle iğrenç diyoruz, neden? insanlar tek tıkla dünyanın öbür ucundaki kişiye ulaşabiliyor, yani "yeni nesil" eskisinden daha sosyal, daha çok kişiyle iletişimde bir şekilde. duygularında bazen yanılabiliyor, kendi fikrince takılabiliyor, 3-5 flörtü normal karşılayabiliyor, tek eşliliğe inanmayabiliyor, inansa da bu bağlılığı bir yerden sonra reddedip aldatabiliyor, kırıp parçalayabiliyor. türlü türlü şeyler... (burada 3-5 flört olayını, takılmayı falan normalleştirmiyorum, savunmuyorum. varolan durumlardan veya yargılardan örnekler verdim sadece boş yapmayın sakın burnunuzu kırarım. nostaljik kafayım ben) bundan sonraki nesilde ne olacağını bilmem ama şahit olsak onu da yargılarız kesin, onlarda bir öncekini saçma görür mutlaka. bi tivik vardı ya; "sümer tabletlerinde "yeni nesil çok tembel, çok saygısız ve ilgisizler" yazıyormuş. her nesilin sonra geleni beğenmemesi antik bir problem." öyle işte. edit: he bir de aşkın nesli olmaz diye düşünüyorum. bilimsel olarak tam olarak açıklanamamış, sanatsal olarak kişiden kişiye bambaşka şekillerde yorumlanmış, tdk'de bile düz ama yoğunluk üzerine bir tanımı var. korkunç ve muazzam bir şey. o yüzden bu ilişki muhabbetlerini "aşk" üzerinden konuşmak da pek olmuyor be.

Mevzu birini bulmak değil gençler. Birbirini bulmaktı. Şimdi burda "eskiden" diye başlayıp nostaljik hava kasmıcam ama tek derdiniz birisi olsun hayatınızda ise o aşk değildir.